Οι περισσότεροι που θα διαβάσουν την ανάρτηση αυτή, θεωρώ πως έχουν δει την εν λόγω ταινία τουλάχιστον μία φορά.
Δεν θα σταθώ πολύ στην πλοκή. Κάποιοι λένε πως θα μπορούσε να είναι και μια μικρογραφία της προσωπικής ιστορίας του πάλαι ποτέ διάσημου ζεύγους Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ.
Ο Παπαμιχαήλ -κατά το σενάριο- είναι ένας πετυχημένος ηθοποιός, που πριν τα φτιάξει με την φτωχή πλην ταλαντούχα ταξιθέτρια ονόματι Μαρίνα (την Αλίκη), διατηρεί σχέση με την Ευα Τσάμη.
Έπειτα από τον χωρισμό, η "κακιά" και κοκκινομάλλα Εύα τρελαίνεται για κάποιο χρονικό διάστημα κι αργότερα ζητά εκδίκηση. Τώρα, κοκκινομάλλα που παίζει σημαντικό ρόλο σε ταινίες έχουμε επίσης δει στο Max Payne, στο Titanic (αυτό είναι τιτανοτεράστιο θέμα από μόνο του), στο Requiem For A Dream, στο The Devil's Advocate και άλλου...
Το νέο ζευγάρι λοιπόν ξεκινάει μια κοινή καριέρα με μεγάλες επιτυχίες, περνά μέσα από εντάσεις, πληρώνοντας το τίμημα της δόξας, αλλά στο τέλος συνεχίζει απτόητο να μαγεύει τα πλήθη.
Θα επιμείνω κάπου εκεί, δηλαδή σε κάτι σκηνές προς το τέλος του έργου, που περιέχουν ανατροπές, κλάμματα και διάφορα τέτοια συνηθισμένα στοιχεία των αισθηματικών κομεντί της εποχής εκείνης.
Αρχίζω:
Η κάμερα ζουμάρει σε μια μικρή πινακίδα που γράφει "Άγιος Θεολόγος" με ένα βέλος προς τα δεξιά αν θυμάμαι καλά, στη συνέχεια μας δείχνει τον δρόμο (στα δεξιά του πλάνου), ενώ προς τα εκεί κινείται ένας δευτερότριτος ηθοποιός που μπαίνει μέσα σε ένα καφενείο. Μέσα στο καφενείο βρίσκεται μεθυσμένος ο Παπαμιχαήλ, ο οποίος ξεκινά να τραγουδάει "λάθος το δρόμο μου πήρα...", τους πρώτους στίχους του άσματος "Γύρε στη πέτρα". Η πινακίδα του Άγιου Θεολόγου μου φέρνει στο μυαλό την μεταγενέστερη αγαπημένη κατοικία-ησυχαστήριο της Αλίκης στο χωριό αυτό, η οποία επωλήθη από τον -κατά κόσμον- άπληστο γιο της.
Αφού τελειώνει το τραγούδι του ο Δημήτρης, αλλάζουμε σκηνή.
Τώρα βλέπουμε την Αλίκη, μόνη στο σπίτι να κρατά ένα λουλούδι (σε μια από τις πρώτες σκηνές, σε ένα κρυφό ραντεβού του ζεύγους, ο Παπαμιχαήλ της είχε δώσει ένα παρόμοιο) και να δείχνει πολύ στενοχωρεμένη, εφόσον βρίσκεται μακρυά από τον αγαπημένο της. Δευτερόλεπτα μετά, δυο φίλοι της την παρακαλανε να βγει λιγάκι από το σπίτι, να πάει μια βόλτα να πάρει αέρα. Αυτή αρνείται στην αρχή, αλλά πιο μετά εισακούει στις προτροπές των φίλων της. Περνάμε, έτσι, στην επόμενη σκηνή, κατά την οποία όπως αφήνεται να εννοηθεί, οι φίλοι της κανονίζουν να πάνε στον Θεολόγο, η κάμερα και πάλι εστιάζει στην πινακίδα που προανέφερα πιο πάνω και μετά γυρίζει στην αντίθετη πλευρά για να φανεί το αμάξι στο οποίο επιβαίνει η Βουγιουκλάκη και η παρέα της, ένα αμάξι πολύ μικρό για να χωρέσει τέσσερα άτομα... Το χρώμα του, είναι συνδυασμός κόκκινου και μαύρου. Μπαίνουν οι τρεις γυναίκες και ο οδηγός λοιπόν στο ίδιο καφενείο που βρισκόταν δυο σκηνές πριν ο Δημήτρης, κάθονται και παραγγέλνουν καφέ, αλλά δεν προλαβαίνουν να τον πιουν, αφού η Αλίκη ακούει μια αναγγελία για παράσταση στο σινεμεδάκι του χωριού, και σωστά υποψιάζεται πως εκεί θα βρίσκεται ο αγαπημένος της. Με δάκρυα στα μάτια, σηκώνεται και τρέχει προς το σινεμά. Βλέπει τον Δημήτρη να βγαίνει στην μικρή σκηνή, πάλι μεθυσμένος, φορώντας κόκκινο πουκάμισο και μαύρο παντελόνι. Προς έκπληξη όλων, ξεκινά η Αλίκη να τραγουδά, δίνοντας έτσι δύναμη στον καταρρακωμένο Δημήτρη, ακολουθά κι αυτός μέχρι το ρεφρέν, το λένε τελικά μαζί κι έχουμε κλασσικά ένα happy end (στην επόμενη σκηνή τους βλέπουμε ξανά μαζί στα μεγάλα θέατρα των Αθηνών).
Τώρα, σχετικά με τα ρούχα και το αμάξι που είχαν ίδιο συνδυασμό χρωμάτων, αξίζει να προσθέσω ότι και στην αρχή της ταινίας, στην σκηνή που ο Παπαμιχαήλ πηγαίνει στο σπίτι της Αλίκης για να της μιλήσει και να της προτείνει να ξεκινήσει πρόβες μαζί του ώστε γίνει κι αυτή μια επιτυχημένη ηθοποιός, φορά μαύρο παλτό, κόκκινη μπλούζα, και μαύρο παντελόνι.
Σύμφωνα με το βιβλίο "Τα εσωτερικά μυστήρια", του Giuseppe Gang, οι ιερείς στα Ελευσίνια μυστήρια είχαν τον ίδιο συνδυασμό χρωμάτων, στην ενδυμασία τους. Επίσης, κάπου είχε πάρει τ' αυτί μου ότι κόκκινο-μαύρο φορούσαν κι όλοι οι ηθοποιοί παλιότερα στα θέατρα της Ευρώπης, κάθε φορά που παρίσταναν τον διάβολο! Ένα παράδειγμα εδώ:
}
Το τραγουδι που ακούμε πολλές φορές κατά την διάρκεια της ταινίας έχει τίτλο "Γύρε στην πέτρα". Μου θυμίζει την μαύρη πέτρα στην ταινία "2001: A Space Odyssey" και την Κάαμπα των Ισλαμιστών στη Μέκκα. Η προτροπή "γύρε" δηλώνει μια οπισθοδρόμιση, ένα γύρισμα στα παλιά και σταθερά, ίσως.
Ας προσθέσω, σε όλα τα υπόλοιπα, κι ένα bonus video.
Κάνετε ένα κλικ λοιπόν και δείτε την πιο σοβαρή -ή κωμικοτραγική για κάποιους- σκηνή της ταινίας, όπου η Αλίκη τραγουδά με έντονη θεατρικότητα, όντας σε πρόβα, ανάμεσα από δύο κύωνες!
Όταν τελειώνει, την επεφημεί ο σκηνοθέτας, κι αυτή ξεσπά σε ένα παραλήρημα φιλοσοφικού περιεχομένου... κλικ
Αναρωτιέμαι., μόνο εγώ τα βλέπω αυτά;
Μήπως τελικά ήθελε ο σκηνοθέτης της ταινίας, εν έτει 1968, να παίξει με συμβολισμούς και μηνύματα, ή απλώς θα χρειαστώ βοήθεια ψυχολόγου για ακόμα μία φορά;
Δεν θα σταθώ πολύ στην πλοκή. Κάποιοι λένε πως θα μπορούσε να είναι και μια μικρογραφία της προσωπικής ιστορίας του πάλαι ποτέ διάσημου ζεύγους Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ.
Ο Παπαμιχαήλ -κατά το σενάριο- είναι ένας πετυχημένος ηθοποιός, που πριν τα φτιάξει με την φτωχή πλην ταλαντούχα ταξιθέτρια ονόματι Μαρίνα (την Αλίκη), διατηρεί σχέση με την Ευα Τσάμη.
Έπειτα από τον χωρισμό, η "κακιά" και κοκκινομάλλα Εύα τρελαίνεται για κάποιο χρονικό διάστημα κι αργότερα ζητά εκδίκηση. Τώρα, κοκκινομάλλα που παίζει σημαντικό ρόλο σε ταινίες έχουμε επίσης δει στο Max Payne, στο Titanic (αυτό είναι τιτανοτεράστιο θέμα από μόνο του), στο Requiem For A Dream, στο The Devil's Advocate και άλλου...
Το νέο ζευγάρι λοιπόν ξεκινάει μια κοινή καριέρα με μεγάλες επιτυχίες, περνά μέσα από εντάσεις, πληρώνοντας το τίμημα της δόξας, αλλά στο τέλος συνεχίζει απτόητο να μαγεύει τα πλήθη.
Θα επιμείνω κάπου εκεί, δηλαδή σε κάτι σκηνές προς το τέλος του έργου, που περιέχουν ανατροπές, κλάμματα και διάφορα τέτοια συνηθισμένα στοιχεία των αισθηματικών κομεντί της εποχής εκείνης.
Αρχίζω:
Η κάμερα ζουμάρει σε μια μικρή πινακίδα που γράφει "Άγιος Θεολόγος" με ένα βέλος προς τα δεξιά αν θυμάμαι καλά, στη συνέχεια μας δείχνει τον δρόμο (στα δεξιά του πλάνου), ενώ προς τα εκεί κινείται ένας δευτερότριτος ηθοποιός που μπαίνει μέσα σε ένα καφενείο. Μέσα στο καφενείο βρίσκεται μεθυσμένος ο Παπαμιχαήλ, ο οποίος ξεκινά να τραγουδάει "λάθος το δρόμο μου πήρα...", τους πρώτους στίχους του άσματος "Γύρε στη πέτρα". Η πινακίδα του Άγιου Θεολόγου μου φέρνει στο μυαλό την μεταγενέστερη αγαπημένη κατοικία-ησυχαστήριο της Αλίκης στο χωριό αυτό, η οποία επωλήθη από τον -κατά κόσμον- άπληστο γιο της.
Αφού τελειώνει το τραγούδι του ο Δημήτρης, αλλάζουμε σκηνή.
Τώρα βλέπουμε την Αλίκη, μόνη στο σπίτι να κρατά ένα λουλούδι (σε μια από τις πρώτες σκηνές, σε ένα κρυφό ραντεβού του ζεύγους, ο Παπαμιχαήλ της είχε δώσει ένα παρόμοιο) και να δείχνει πολύ στενοχωρεμένη, εφόσον βρίσκεται μακρυά από τον αγαπημένο της. Δευτερόλεπτα μετά, δυο φίλοι της την παρακαλανε να βγει λιγάκι από το σπίτι, να πάει μια βόλτα να πάρει αέρα. Αυτή αρνείται στην αρχή, αλλά πιο μετά εισακούει στις προτροπές των φίλων της. Περνάμε, έτσι, στην επόμενη σκηνή, κατά την οποία όπως αφήνεται να εννοηθεί, οι φίλοι της κανονίζουν να πάνε στον Θεολόγο, η κάμερα και πάλι εστιάζει στην πινακίδα που προανέφερα πιο πάνω και μετά γυρίζει στην αντίθετη πλευρά για να φανεί το αμάξι στο οποίο επιβαίνει η Βουγιουκλάκη και η παρέα της, ένα αμάξι πολύ μικρό για να χωρέσει τέσσερα άτομα... Το χρώμα του, είναι συνδυασμός κόκκινου και μαύρου. Μπαίνουν οι τρεις γυναίκες και ο οδηγός λοιπόν στο ίδιο καφενείο που βρισκόταν δυο σκηνές πριν ο Δημήτρης, κάθονται και παραγγέλνουν καφέ, αλλά δεν προλαβαίνουν να τον πιουν, αφού η Αλίκη ακούει μια αναγγελία για παράσταση στο σινεμεδάκι του χωριού, και σωστά υποψιάζεται πως εκεί θα βρίσκεται ο αγαπημένος της. Με δάκρυα στα μάτια, σηκώνεται και τρέχει προς το σινεμά. Βλέπει τον Δημήτρη να βγαίνει στην μικρή σκηνή, πάλι μεθυσμένος, φορώντας κόκκινο πουκάμισο και μαύρο παντελόνι. Προς έκπληξη όλων, ξεκινά η Αλίκη να τραγουδά, δίνοντας έτσι δύναμη στον καταρρακωμένο Δημήτρη, ακολουθά κι αυτός μέχρι το ρεφρέν, το λένε τελικά μαζί κι έχουμε κλασσικά ένα happy end (στην επόμενη σκηνή τους βλέπουμε ξανά μαζί στα μεγάλα θέατρα των Αθηνών).
Τώρα, σχετικά με τα ρούχα και το αμάξι που είχαν ίδιο συνδυασμό χρωμάτων, αξίζει να προσθέσω ότι και στην αρχή της ταινίας, στην σκηνή που ο Παπαμιχαήλ πηγαίνει στο σπίτι της Αλίκης για να της μιλήσει και να της προτείνει να ξεκινήσει πρόβες μαζί του ώστε γίνει κι αυτή μια επιτυχημένη ηθοποιός, φορά μαύρο παλτό, κόκκινη μπλούζα, και μαύρο παντελόνι.
Σύμφωνα με το βιβλίο "Τα εσωτερικά μυστήρια", του Giuseppe Gang, οι ιερείς στα Ελευσίνια μυστήρια είχαν τον ίδιο συνδυασμό χρωμάτων, στην ενδυμασία τους. Επίσης, κάπου είχε πάρει τ' αυτί μου ότι κόκκινο-μαύρο φορούσαν κι όλοι οι ηθοποιοί παλιότερα στα θέατρα της Ευρώπης, κάθε φορά που παρίσταναν τον διάβολο! Ένα παράδειγμα εδώ:
Το τραγουδι που ακούμε πολλές φορές κατά την διάρκεια της ταινίας έχει τίτλο "Γύρε στην πέτρα". Μου θυμίζει την μαύρη πέτρα στην ταινία "2001: A Space Odyssey" και την Κάαμπα των Ισλαμιστών στη Μέκκα. Η προτροπή "γύρε" δηλώνει μια οπισθοδρόμιση, ένα γύρισμα στα παλιά και σταθερά, ίσως.
Ας προσθέσω, σε όλα τα υπόλοιπα, κι ένα bonus video.
Κάνετε ένα κλικ λοιπόν και δείτε την πιο σοβαρή -ή κωμικοτραγική για κάποιους- σκηνή της ταινίας, όπου η Αλίκη τραγουδά με έντονη θεατρικότητα, όντας σε πρόβα, ανάμεσα από δύο κύωνες!
Όταν τελειώνει, την επεφημεί ο σκηνοθέτας, κι αυτή ξεσπά σε ένα παραλήρημα φιλοσοφικού περιεχομένου... κλικ
Αναρωτιέμαι., μόνο εγώ τα βλέπω αυτά;
Μήπως τελικά ήθελε ο σκηνοθέτης της ταινίας, εν έτει 1968, να παίξει με συμβολισμούς και μηνύματα, ή απλώς θα χρειαστώ βοήθεια ψυχολόγου για ακόμα μία φορά;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου