- Πώς πρέπει να βλέπουμε τα παιδιά;
- Πρέπει να τα βλέπουμε όπως είναι στην πραγματικότητα, σαν τα τελικά σημεία της εξέλιξης που μας οδηγεί προς τα εμπρός. Αλλά για να μάθουν να εξελίσσονται, χρειάζονται την ενέργειά μας σε συνεχή βάση και χωρίς όρια. Το χειρότερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά, είναι να κλέβουμε την ενέργειά τους στην προσπάθειά μας να τα διορθώσουμε... Αυτό μπορεί να αποφευχθεί, εάν οι ενήλικες τους δίνουν όλη την ενέργεια που χρειάζονται σε οποιαδήποτε περίσταση. Γι'αυτό πρέπει να συμπεριλαμβάνονται πάντοτε στις συζητήσεις, ειδικά αν οι συζητήσεις αφορούν εκείνα. Και δεν πρέπει κανείς να αναλαμβάνει την ευθύνη για περισσότερα παιδιά απ'όσα μπορεί να προσέξει.
- Το χειρόγραφο τα λέει όλα αυτά;
- Ναι, και τονίζει πολύ το σημείο για τον αριθμό των παιδιών.
- Γιατί το θέμα του αριθμού των παιδιών είναι τόσο σημαντικό;
- Γιατί ένας ενήλικας δεν μπορεί να συγκεντρώσει την προσοχή του παρά σε ένα παιδί, σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Αν υπάρχουν πολλά παιδιά σε σχέση με τον αριθμό των ενήλικων, τότε οι ενήλικες υπερφορτώνονται και δεν μπορούν να δώσουν αρκετή ενέργεια. Έτσι, τα παιδιά αρχίζουν να συναγωνίζονται το ένα το άλλο για το χρόνο του ενήλικου.
- Αδερφικός συναγωνισμός.
- Ναι, αλλά το χειρόγραφο λέει ότι αυτό το πρόβλημα είναι πιο σημαντικό απ'όσο φαντάζονται οι άνθρωποι. Οι ενήλικες συχνά εκθειάζουν την ιδέα των μεγάλων οικογενειων και των παιδιών που μεγαλώνουν μαζί. Αλλά τα παιδιά πρέπει να διδαχθούν από τον κόσμο των ενηλίκων, όχι από άλλα παιδιά. Σε μερικές χώρες τα παιδιά σχηματίζουν μικρές συμμορίες... Το χειρόγραφο λέει ότι οι άνθρωποι θα κατανοήσουν σιγά σιγά πως δεν πρέπει να φέρνουν τα παιδιά στον κόσμο αν δεν υπάρχει τουλάχιστον ένας ενήλικας που θα αναλάβει να συγκεντρώνει πλήρως την προσοχή του, συνεχώς, σε κάθε παιδί.
- Για στάσου. Σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να εργάζονται και οι δύο γονείς για να μπορούν να ζήσουν. Αυτό αναιρεί το δικαίωμά τους να έχουν παιδιά.
- Δεν είναι απαραίτητο. Το χειρόγραφο λέει ότι οι άνθρωποι θα μάθουν να επεκτείνουν τις οικογένειές τους πέρα από τους δεσμούς του αίματος. Επομένως μπορεί και κάποιος άλλος να συγκεντρώσει την προσοχή του στο παιδί. Δεν είναι απαραίτητο όλη η ενέργεια να προέρρχεται από τους γονείς. Στην πραγματικότητα, είναι καλύτερα αν δεν συμβαίνει αυτό. Αλλά όποιος αναλαμβάνει τη φροντίδα των παιδιών, πρέπει να παρέχει όλη του την προσοχή σε κάθε παιδι.
- Λοιπόν, έχεις κάνει κάτι σωστό. Η Μαρέτα, η κόρη σου, δείχνει ώριμη.
- Μη το λες σε εμένα, πες το σ'εκείνη.
- Α ναι, σωστά. Φέρεσαι σαν μεγάλη, Μαρέτα!
- Ευχαριστώ.
- Τα τελευταία δύο χρόνια φέρομαι στη Μαρέτα σύμφωνα με τις οδηγίες του χειρόγραφου, έτσι δεν είναι Μαρέτα; Προσπαθούσα να της δίνω ενέργεια και πάντα της έλεγα την αλήθεια για κάθε κατάσταση, στη γλώσσα που μπορούσε να καταλάβει. Όταν μου έκανε τις ερωτήσεις που ρωτά κάθε παιδί, τις χειριζόμουν με σοβαρότητα, αποφεύγοντας τον πειρασμό να της δώσω κάποια από τις γνωστές απαντήσεις που δίνουν οι ενήλικες για δικούς τους σκοπούς.
- Εννοείς ψεύτικες εξηγήσεις όπως "ο πελαργός που φέρνει τα παιδιά", τέτοια πράγματα;
- Ναι, αλλά αυτές οι εκφράσεις που δημιούργησε ο πολιτισμός μας, δεν είναι και τόσο κακές. Τα παιδιά τις καταλαβαίνουν γρήγορα γιατί είναι πάντοτε οι ίδιες. Χειρότερες είναι οι διαστρεβλώσεις που δημιουργούν εκείνη τη στιγμή οι ενήλικες, μόνο και μόνο επειδή θέλουν να διασκεδάσουν λίγο κι επειδή πιστεύουν ότι η αλήθεια είναι τόσο περίπλοκη που δεν θα την αντιληφθεί το παιδί. Αυτό βέβαια, δεν είναι σωστό. Η αλήθεια μπορεί πάντα να ειπωθεί με τρόπο ανάλογο με το επίπεδο κατανόησης του παιδιού. Απλώς χρειάζεται λίγη σκέψη.
- Τί λέει το χειρόγραφο γι'αυτό το θέμα;
- Λέει ότι πρέπει να βρίσκουμε πάντα έναν τρόπο να λέμε την αλήθεια στο παιδί.
- Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν συνήθως ότι οι ενήλικες παίζουν; Μου φαίνεται ότι, λέγοντάς τους την αλήθεια, τα κάνουμε να μεγαλώνουν πολύ γρήγορα, πράγμα που τους στερεί λίγη από τη χαρά της παιδικής ηλικίας.
- Η Μαρέτα διασκεδάζει πάρα πολύ. Κάνουμε τούμπες, παίζουμε κυνηγητό καθώς και όλα τα άλλα παιχνδία της παιδικής ηλικίας. Η διαφορά είναι ότι όταν υποδυόμαστε κάποιους ρόλους, ξέρει πως πρόκειται για κάτι φανταστικό. Η Μαρέτα δείχνει ότι έχει αυτοπεποίθηση, γιατί βρισκόμουν πάντα δίπλα της όταν με χρειαζόταν. Της έδινα όλη την προσοχή μου όταν την χρειαζόταν. Και αν δεν ήμουν εγώ εκεί, ήταν η αδερφή μου, που μένει στο διπλανό μας σπίτι. Η Μαρέτα είχε συνέχεια έναν ενήλικο για να απαντά στις ερωτήσεις της κι επειδή συγκέντρωνε επάνω της όλη την προσοχή μας, δεν ένιωσε ποτέ ότι έπρεπε να παίξει θέατρο ή να κάνει επίδειξη. Είχε πάντα πολλή ενέργεια κι αυτό την κάνει να πιστεύει ότι θα συνεχίσει να έχει αρκετή, πράγμα που θα την διευκολύνει να αρχίσει κάποια στιγμή να παίρνει ενέργεια απευθείας από το σύμπαν, αντί να την παίρνει από τους ενήλικους.
- Πρέπει να τα βλέπουμε όπως είναι στην πραγματικότητα, σαν τα τελικά σημεία της εξέλιξης που μας οδηγεί προς τα εμπρός. Αλλά για να μάθουν να εξελίσσονται, χρειάζονται την ενέργειά μας σε συνεχή βάση και χωρίς όρια. Το χειρότερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά, είναι να κλέβουμε την ενέργειά τους στην προσπάθειά μας να τα διορθώσουμε... Αυτό μπορεί να αποφευχθεί, εάν οι ενήλικες τους δίνουν όλη την ενέργεια που χρειάζονται σε οποιαδήποτε περίσταση. Γι'αυτό πρέπει να συμπεριλαμβάνονται πάντοτε στις συζητήσεις, ειδικά αν οι συζητήσεις αφορούν εκείνα. Και δεν πρέπει κανείς να αναλαμβάνει την ευθύνη για περισσότερα παιδιά απ'όσα μπορεί να προσέξει.
- Το χειρόγραφο τα λέει όλα αυτά;
- Ναι, και τονίζει πολύ το σημείο για τον αριθμό των παιδιών.
- Γιατί το θέμα του αριθμού των παιδιών είναι τόσο σημαντικό;
- Γιατί ένας ενήλικας δεν μπορεί να συγκεντρώσει την προσοχή του παρά σε ένα παιδί, σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Αν υπάρχουν πολλά παιδιά σε σχέση με τον αριθμό των ενήλικων, τότε οι ενήλικες υπερφορτώνονται και δεν μπορούν να δώσουν αρκετή ενέργεια. Έτσι, τα παιδιά αρχίζουν να συναγωνίζονται το ένα το άλλο για το χρόνο του ενήλικου.
- Αδερφικός συναγωνισμός.
- Ναι, αλλά το χειρόγραφο λέει ότι αυτό το πρόβλημα είναι πιο σημαντικό απ'όσο φαντάζονται οι άνθρωποι. Οι ενήλικες συχνά εκθειάζουν την ιδέα των μεγάλων οικογενειων και των παιδιών που μεγαλώνουν μαζί. Αλλά τα παιδιά πρέπει να διδαχθούν από τον κόσμο των ενηλίκων, όχι από άλλα παιδιά. Σε μερικές χώρες τα παιδιά σχηματίζουν μικρές συμμορίες... Το χειρόγραφο λέει ότι οι άνθρωποι θα κατανοήσουν σιγά σιγά πως δεν πρέπει να φέρνουν τα παιδιά στον κόσμο αν δεν υπάρχει τουλάχιστον ένας ενήλικας που θα αναλάβει να συγκεντρώνει πλήρως την προσοχή του, συνεχώς, σε κάθε παιδί.
- Για στάσου. Σε πολλές περιπτώσεις πρέπει να εργάζονται και οι δύο γονείς για να μπορούν να ζήσουν. Αυτό αναιρεί το δικαίωμά τους να έχουν παιδιά.
- Δεν είναι απαραίτητο. Το χειρόγραφο λέει ότι οι άνθρωποι θα μάθουν να επεκτείνουν τις οικογένειές τους πέρα από τους δεσμούς του αίματος. Επομένως μπορεί και κάποιος άλλος να συγκεντρώσει την προσοχή του στο παιδί. Δεν είναι απαραίτητο όλη η ενέργεια να προέρρχεται από τους γονείς. Στην πραγματικότητα, είναι καλύτερα αν δεν συμβαίνει αυτό. Αλλά όποιος αναλαμβάνει τη φροντίδα των παιδιών, πρέπει να παρέχει όλη του την προσοχή σε κάθε παιδι.
- Λοιπόν, έχεις κάνει κάτι σωστό. Η Μαρέτα, η κόρη σου, δείχνει ώριμη.
- Μη το λες σε εμένα, πες το σ'εκείνη.
- Α ναι, σωστά. Φέρεσαι σαν μεγάλη, Μαρέτα!
- Ευχαριστώ.
- Τα τελευταία δύο χρόνια φέρομαι στη Μαρέτα σύμφωνα με τις οδηγίες του χειρόγραφου, έτσι δεν είναι Μαρέτα; Προσπαθούσα να της δίνω ενέργεια και πάντα της έλεγα την αλήθεια για κάθε κατάσταση, στη γλώσσα που μπορούσε να καταλάβει. Όταν μου έκανε τις ερωτήσεις που ρωτά κάθε παιδί, τις χειριζόμουν με σοβαρότητα, αποφεύγοντας τον πειρασμό να της δώσω κάποια από τις γνωστές απαντήσεις που δίνουν οι ενήλικες για δικούς τους σκοπούς.
- Εννοείς ψεύτικες εξηγήσεις όπως "ο πελαργός που φέρνει τα παιδιά", τέτοια πράγματα;
- Ναι, αλλά αυτές οι εκφράσεις που δημιούργησε ο πολιτισμός μας, δεν είναι και τόσο κακές. Τα παιδιά τις καταλαβαίνουν γρήγορα γιατί είναι πάντοτε οι ίδιες. Χειρότερες είναι οι διαστρεβλώσεις που δημιουργούν εκείνη τη στιγμή οι ενήλικες, μόνο και μόνο επειδή θέλουν να διασκεδάσουν λίγο κι επειδή πιστεύουν ότι η αλήθεια είναι τόσο περίπλοκη που δεν θα την αντιληφθεί το παιδί. Αυτό βέβαια, δεν είναι σωστό. Η αλήθεια μπορεί πάντα να ειπωθεί με τρόπο ανάλογο με το επίπεδο κατανόησης του παιδιού. Απλώς χρειάζεται λίγη σκέψη.
- Τί λέει το χειρόγραφο γι'αυτό το θέμα;
- Λέει ότι πρέπει να βρίσκουμε πάντα έναν τρόπο να λέμε την αλήθεια στο παιδί.
- Τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν συνήθως ότι οι ενήλικες παίζουν; Μου φαίνεται ότι, λέγοντάς τους την αλήθεια, τα κάνουμε να μεγαλώνουν πολύ γρήγορα, πράγμα που τους στερεί λίγη από τη χαρά της παιδικής ηλικίας.
- Η Μαρέτα διασκεδάζει πάρα πολύ. Κάνουμε τούμπες, παίζουμε κυνηγητό καθώς και όλα τα άλλα παιχνδία της παιδικής ηλικίας. Η διαφορά είναι ότι όταν υποδυόμαστε κάποιους ρόλους, ξέρει πως πρόκειται για κάτι φανταστικό. Η Μαρέτα δείχνει ότι έχει αυτοπεποίθηση, γιατί βρισκόμουν πάντα δίπλα της όταν με χρειαζόταν. Της έδινα όλη την προσοχή μου όταν την χρειαζόταν. Και αν δεν ήμουν εγώ εκεί, ήταν η αδερφή μου, που μένει στο διπλανό μας σπίτι. Η Μαρέτα είχε συνέχεια έναν ενήλικο για να απαντά στις ερωτήσεις της κι επειδή συγκέντρωνε επάνω της όλη την προσοχή μας, δεν ένιωσε ποτέ ότι έπρεπε να παίξει θέατρο ή να κάνει επίδειξη. Είχε πάντα πολλή ενέργεια κι αυτό την κάνει να πιστεύει ότι θα συνεχίσει να έχει αρκετή, πράγμα που θα την διευκολύνει να αρχίσει κάποια στιγμή να παίρνει ενέργεια απευθείας από το σύμπαν, αντί να την παίρνει από τους ενήλικους.
Διάλογος από την ελληνική έκδοση του βιβλίου 'Celestine Prophecy', του Αμερικανού συγγραφέα James Redfield.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου